Ulus-devletçi iki porsuk Şiiri - Akın Akça

Köpekleme yüzen albatros, kanatlarında
.. beş kere daha muktedir;
gök kürenin,
yosun tutan ama tuttuğuna kalkan şaşı, okyanuslarında -
ışıldayan yıldız kollarında,
şekli beş toz sancak uç fırıldaklarından …

Nöronlardaki fikir sekmeleri:
(Öbeğinde bir orta alan -dönüşümsüz evrenin
- kendisi olduğunu bilmezden gelmesi, çelişkisinin;
bu anlamda, bir yalan mıdır, değil midir?)
bir fasıl kötüye kullanırsak;
kolaydır, kitap yakmamız.

Bizi bırakmayan soluduğumuz havanın içeriğine bezeşen notalar
ve su geliyordu oradan …
Albatros, avuç içleriyle denizi çeken;
.. ki ve ama, dere geliyor, o koca nehirden.

*

Su, soğuyunca katılaştı ve buz oldu
ve buzullarda yüzdü katı faz, yüzeycesine durdu -
genleşti mealsiz, yayıldı, katılaştı ve yukarıda kaldı

Soğuk hava akımının,
hissedişi sezemeyeceği demecini veren:
Kimdi bu düzemece?

*

Katılaşan su, böyle; buzun yukarısındaydı.
Ama o, aşağıya baktığımızda, yukarımızdaydı:
Altımızda, büyük su kütleleri;
Onlar yukarıda olsa, sanırım her yer buz keserdi.

Ve de yaşamın, evrim düzleminde
Zeka edinişi kadar tuhaftır:
İlk molekülün cansızlık aşamasından hayat kazanışı,
Vuku buluşudur;
canlı organizmadan girişiyle, bir virüsün, içeri …

(ki hastalık edimleyen;
devam kazanan, post ütülü)

*

Tüylü kollu bir habis sızdığında, öteye vücuttan;
kendisi salandı buzu, suyun:
Nabız hikmetinde, pulsarlar görünür ışıldadı;
yüzeyde bir porsuk başı:
Oksit ile hidrojen, üst tabakadayken -
kendi kanatlarıyla ve el ele
- kıllarıyla bedeninin, derelerde yüzüyordu.