Ulu sürgünler gölgesi Şiiri - Mirza Bey 2

Ulu gülüşlerin yavaş yürüyüşlerin ve kabugundan süzüşlerin diyarindayiz

Altindan ırmakları aktığını duyar gibiyiz
Kanalizasyon dediğimiz dünyanın düzlüklerinde
Serçelerin diyarina varmanin ertesinde

Ah guvercin yurekli vedaların ucsuz bucaksiz kanatsizligi
Beni de katsana aranıza
Benden bulutlar koparcasina
İliklerimin kekremsi beyazlarına bulansin dunyasizliginiz

Alışamadım
Ne
Uçamayan ama yere bakmayan insana
Ne de tomruk yurekli toprakların gazabiyla sonlanan ölüme

Beni birak bir sevda yerine
Ulkesinde aşksızlık edilmiş ırgatlığım yalniz
Ve yine yalniz adım varken

Senden kopar miyim ben
Senden öncesine hasret senden sonrasina vuslat demlerken

Az öteden gelir sesin
Az otesi ölümsüzlük kokar

Koklasana bir gülden asagi kalir mı tenin
Guller aksanini kaybeder senin sırtında
Senden gayri çiçeklerin ürkek ligi sırıtır yeryuzunde

Beni de kopardılar bir dunya yerine
Bir sürgün ektiler derin ömre
Kaybımız bir faniliktir
Senden sonra sonsuza ucursun beni yarim...