Ulu dergâha... Şiiri - Hasan Belek 2

Açtım ellerimi, ulu dergâha,
Sığındım Rabbime, her bir günaha.
Pişmanlık yaşları, ıslattı yüzü,
Kovulmuş şeytandan, koru bir daha.

​Dünyanın derdinde, yoruldu gönlüm,
Unuttum bir anlık, gelecek ölüm.
Fani heveslerin, peşine takılıp,
Ziyanla geçiyordu, her geçen günüm.

​Bir seda duyuldu, yüreğim yandı,
Gaflet uykusundan, ruhum uyandı.
Yaradan ismini, andığım zaman,
Gönül hanem nura, baştan boyandı.

​Sonsuz merhametin, gönlüme esti,
Ümitsizlik bağın, kökünden kesti.
Karanlık geceme, bir güneş doğdu,
"Affettim kulum" der, gibiydi sesi.

​Nefsim bir düşmandır, beni aldatan,
Haktan ve doğrudan, yolu saptıran.
Yardım eyle Rabbim, bu zorlu yolda,
Sensin her yarayı, sarıp onaran.

​Teslim oldum artık, senin hükmüne,
Razıyım verdiğin, her bir gününe.
Zikrinle kalbime, huzur doluyor,
Dönemem dünyanın, sahte dününe.

​Kul Hasan yaşamda, bir yolcu kulum,
Sana varmak olsun, en doğru yolum.
Cemâlinle müşerref, eyle o günde,
Uzat bana ne olur, rahmetle kolun...

Hasan Belek
23 Eylül 25
Akçay