Ulu/dağ Şiiri - Ahmet Zekai Yıldız

Ben ulu bir dağ olaydım,
Sen keşişlememden esen rüzgar...
Kov başımdan derdim,
Al başımdan kara bulutlarımı...

Sen eksik olma lodosum.
Aşk buzullarımı eritiyorsun.

Poyrazımda zalim olsan da razıyım,
Üşüt beni.

Nilüfer susuz
Ulu/dağ karsız olur mu hiç?

Her sonbahar kar ısmarlardım karayelime.
Mutlaka..

Şöyle yamacımdan da esiver arasıra.
Sağ yanımda münker
Solumda nekir ol da sor bana.
Asırlara sığmayan sırlarımı,
Acıları,
Açlıkları,
Ölümleri,
Ayrılıkları,
Vefasız kalp hırsızlarının
Üç-beş kuruşluk
Aşk cinayetlerini gördüm sor bana..

Sevgili Bursa,
Empati bu ya! .
Ben ulu bir dağ olaydım,
Örneğin Uludağ...

Taşıyamazdım bunca hengameyi.
Volkan olur püskürürdüm
Neyim var neyim yoksa
Dökerdim içimi ovalarına.