Ulu çınarlar Şiiri - Hasan Karabay

ULU ÇINARLAR

bir zamanlar dabakhane önünde
Sıra sıra duran,ulu çınarlar
Şimdi hayal gibi,kaldı dünümde
Kesilip yıkılan, ulu çınarlar

Cıvıl cıvıl öten,zevzir kuşları
Hayal meyal olur, kalır düşleri
Dizilmiş ağaça, zevzir kuşları
Bekliyor hüzünle, ulu çınarlar

Bir hengame başlar,akşam olunca
İşçi dönüşüyle, yollar dolunca
Bir gün daha geçer, eve gelince
Yalnızlığı bekler, ulu çınarlar

Dabakhane,kokar mezbaha,deri
Geçmişte günlerim gelmiyor geri
Bir kaynaşma vardı,dostluğun yeri
Kesildi, yok oldu, ulu çınarlar

Kebapcı cevdet'ten,manav hasan'dan
Söğütlü kahvede,etler asandan
Hiç eser kalmadı,eski yaşamdan
Yıkıldı, yok oldu,ulu çınarlar

Virane gibiydi,tarih gizliydi
Naip hamamıyla sanki sözlüydü
Kale; den bakınca yorgun gözlüydü
Antep; te yıkılan ulu çınarlar

O günlerden kalan, tarihi okul
Yok olmak üzere, almıyor akıl
Yıkılan yerlere, toprakla çakıl
Dolacak şimdilik ulu çınarlar

Kale altı semti,harika yerdi
Orda bir çok insan aşını yerdi
Harabeye döndü,yıkıp devirdi
İsimsiz başkanlar, ulu çınarlar

Bir anda esnafı,tarumar etti
Dericilik kalktı,canına yetti
Bir sektör kayboldu,isyana itti
İşsiz kalan halkı,ulu çınarlar

Belkide Antep’in çehresi güldü
Bir rantın uğruna,sektörler öldü
Burda olanların,bet benzi soldu
İşsiz kalan halkın ulu çınarlar

yakında kurulan fuar alanı
bize söylediler bitmez yalanı
birlikte yaptılar bir çok talanı
düzenbaz başkanlar, ulu çınarlar

Oteller çarşılar kuruldu tek tek
herkes atar düşeş Antep'e hepyek
bakınca maziye ah ile vah çek
yerinde yel eser ulu çınarlar

zaman yeli eser,yıllar geçiyor
çocukluğum derken,yaşım geçiyor
gerideki izler,yara deşiyor
hayal oldu dün’üm,ulu çınarlar

Hasan KARABAY
6.12.2009