Ülkesel İsyan Şiiri - Harun Tolga Peker

Anne,babam çok iyi bilir
Çenesinin yorulmaması için
Bir zenginden dayak yediğini.
Elbet bende bilirim bir puştun karısını düzmeyi,
Ama
Artık kuşlar da özgür değil ki..
Ötersen,
Vuruyorlar adamı...
Gelen sese kulak veremiyoruz..

Biz,bir kaşık suda bir Denizi boğabilen ülkenin varoş çocuklarıyız..
Güçsüz
Ezik
Beş parasız,lakin gururlu piç kurularıyız..
Ve,
Ben bugün çok yorgunum..

Düşünüyorum da;
İçtiğim sigaranın dumanına bile
Yön veriyor artık devlet,
Aldığım alkol rahatça gezinemiyor damarlarımda
Kanımda tedirgin artık
Ya toprak da kalırsa?

Açık görüşlü olmamdan suçlu bulundum
Geçen cuma
Görüşüme sadece sevgilim geldi
Görüşemedik,
Kalbimi kırdı orospuçocuğu bir job.
Bende narin bir bıçak yarası verdim
Diz kapağının hemen üstüne,
Dizlerim yerdeydi..
Kanla tanıştım
Ve
Ben bugün kendimi sevmiştim..

Bayılırdım ben siren seslerine
Geceleri sokağı aydınlatır
Gündüzleri kimse siklemezdi
Ne ambulansı
Ne ekip arabasını..
Ölmek isteyeni rahat bırakmadılar
Yaşamak isteyeni hanelerine götürmedi
Hiçbir polis.
Hapis ettiler hayatı ülkeyi kalkındıracak gençlere
Hapishane..
Kerhane..
Sürekli gözaltıdaydı düşüncelerimiz
Aklımızı sikeyim baba..
Neredesin adalet?
Mülkünü s*keyim..

Suçtu!
Sevgili ülkemde anneme bir güneş koparmak,
Babamın helal para kazanması,
Sevdiğim kadına yolsuzluğun uğramadığı bir bahçeden çiçek götürmek
Suçtu. !
GÜNAHTI..

O yüzden sevdamız sadece kırmızı boyalarla duvarlarda kaldı,sevmeyi değil,sevilmemeyi öğrenmeyi öğrendik biz...

İyi ki varsın sigaram
İyiki varsın alkol..
Mutluluk senin olsun gökyüzü...