Ülkemin ozanıyım

ülkemin ozanıyım 

sanki hiç kendi yüreğim olmadı
yıpranmış karanlıklara olsun bırakacağım
karanlıklarım oldu bolca göz dolusu
ansızın sokaklara vurduğum adımlarım dolusu
ondan yıpranıktır gecelerim.
bunca kolay kendimden
bunca kolay herşeyden vazgeçmelerim.
benim sadece silik kül elenmiş çocukluğum oldu
büyümüşlüğümü ben istemedim oldurdular.
o nedenle çocuk bıraktım kendimi, kendime.
bundandır benden vazgeçmemeleri,
onlara dairim..
kendime borçluyum sadece kendimi.
başta hayat olmak üzere,
olduranlardan alacaklı.
borçla alacak arasına sıkıştık ya
yuh olsun hayat sana.
tutup tutup yalnızlığını giyiniyorum
başka bir şeyini bilmiyorum.
kokmuş tuz tadını ağzımda çiğniyorum.
çocukluğumda olmasa biliyorum öksüz kalacağım
bu ıssızlaşan sonbaharımda.
bir domates bir parça ekmeğe kaldı günlerim
ekmek bi ağır emek ki, az az çiğnerim.
artık türkülerim, şiirlerim ekmek kırıntısı olmuş
doyurmuyorlar bir boğumunu bile boğazımın
çünkü ülkemin yazanı, ozanıyım
belli ki oyun bozanıyım.