Ülkemin Kıyıları Şiiri - Rüstem Badıllı 3

Uçsuz bucaksız bir deniz var,
Dalga dalga, gümüşten zillerle çalıyor,
Yaz güneşinde parlayan kumlar,
Kıvrılarak düşen çocuk gülüşleri gibi,
Sıcak ve neşeli, parmak uçlarına kadar.

Üzerinde yürüdüğüm yolda,
Kahverengi, köhne taşlar,
Bir zamanlar elden ele geçmiş,
Şimdi sadece ayak seslerini dinliyor,
Her adımda bir hatıra fısıldıyor.

Üzerimde bir beyaz gömlek,
Rüzgârla süzülen yelken,
Sırtımdaki yükten daha hafif,
Sanki gökyüzünde süzülüyor,
Bıraktığım her dert,
Denizle buluşuyor orada.

Bülbüller gizli bir konserde,
Tınıları karışıyor doğayla,
Ağır ağır süzülen, yazın sarhoşu,
Bir melodi gibi sarıyor içimi.

Üzerimde geçmişin gölgeleri,
Yaşanmış anılar, aklımda yerleşmiş,
Bir parça huzur ararken,
Sahildeki taşlara yaslanıyor,
Gözlerim, denizle buluştuğunda,
Hafif bir melankoli sarıyor ruhumu.

Uğultular arasında kaybolmuş,
Bir çocuğun hayaliyle yarışan,
Aşkın peşinden koşan kalabalık,
Biraz gülümseme, biraz dert,
Her biri bambaşka bir hikaye,
Bir araya geldiğinde bir roman.

Ümitlerime liman olmuş,
Bu kıyılar, bu topraklar,
Güneşin batışıyla birlikte,
Yıldızlar kaymaya başladığında,
Deniz, bir sır gibi fısıldıyor,
Geceye karışan hayallerin sesi.

Uçsuz bucaksız bir deniz var,
Her dalgada yeni bir umut,
Bir bakış, bir dokunuş,
Her şey burada, bu kıyıda,
Ve ben, kaybolmuş hayallerin peşinde,
Yüzümde deniz tuzu,
Kalbimde özlem,
Sonsuzluğa uzanan bir şiir gibi.