Ülkemin Gerçekleri! Şiiri - Seyfet Bozçalı

Ülkemin Gerçekleri!
Altmış-Yetmiş yılları acılarla doludur.
Sağcı-solcu dediler gençleri bölüştüler.
Birde faşist-komünist yaygarası yaparak,
Emperyalist güçlerin oyuncağı yaptılar…

Türlü iftiralarla, yeni oyun oynandı,
İki güçlü bakana pek çok tuzak kuruldu.
Başbakan Mendereste bu yolda idam oldu.
Çekemeyen hainler bunlara sebep oldu.

Dünyaya yön verenler sefasını sürerek,
Yeni ideolojiler, yeni silah vererek,
Gelecekte yüz yılın planını yaparak,
Ülkeler arasına fitne, fesat kattılar..

Halkımızın üstünden oyunlar oynadılar,
Sen alevi o Sünni hesaplaşın dediler.
Evlere hanelere işaretler vurdular,
O mahzun insanları hedeflere koydular…

Bir evde iki kardeş fikirde ters düştüler.
Türk, Kürt diye ayırıp yeni tuzak kurdular.
Kamplara ayırdılar vurdular vuruldular,
Uzaktan seyrederek halimize güldüler…

Cambaza bak cambaza diye seyrettirdiler,
Üretimi durdurup mallarını sattılar.
Teröristle kol kola karşımıza çıktılar,
Bu güzel ülkemizi bölmeye yeltendiler…

Öyle bir hal aldı ki sokaklar bölüşüldü,
Üniversite, okullar görüşlerle anıldı.
Emperyalizmin gücü her tarafa yayıldı,
Geldi on iki eylül seksen darbesi oldu…

Toplandı sağcı, solcu hapishaneler doldu,
Cuntacı Kenan Evren Cumhurbaşkanı oldu.
Bir sağdan birde soldan as diye emir verdi,
O gencecik kuşaklar işkencelerde öldü…

Askeriye her şeye artık karışır oldu,
Fikir kuşağı gitti yeni yasalar geldi.
Dinini yaşayanlar en çok zülüm ü gördü,
Demokrasi o da ne çoktan raflara kalktı…

Kenan Evren kendine yeni bir piyon seçti,
Onunla bu seçimi kazanacağın sandı.
Halkım sandığa gitti, son sözünü söyledi,
Anavatan Partisi birinci parti oldu…

Askeri vesayetten kurtulmuştu bu millet,
Akıllanmıştı toplum, yükselecekti Devlet.
Elektrik-telefon bunlar çok büyük hizmet,
Turgut Özal’la bunlar yapılacaktı elbet..

Emperyalist baronlar bunu hazmedemedi,
Siz üretim yapmayın, uygun veririz dedi.
Stoktaki silahı, uçaklarını verdi,
Yazılımı vermeyip daim bağımlı kıldı..

Yıllarca devam etti batının oyunları,
Ekonomimiz zorda verdi Kemal Dervişi.
Faizler tavan yaptı bek çok bankalar battı,
Bunların zararını halkımıza ödetti..

Yıllarca İMF borçlu oldu bu millet,
ABD, Avrupa dan medet umdu zihniyet,
Nihayet anlaşıldı, karşımızdaki zillet,
Aldatıldığın sezdi, kendine geldi devlet…

İki binlerden sonra Devlet geldi özüne,
Güvenmez oldu artık, batılının sözüne.
Sanayisini kurdu kendi silahın yaptı,
Bu güzel vatanını yol köprüyle donattı..

İhası, sihasını uçağını üretti,
Ürettiği silahtan dost ülkelere sattı.
Mazluma ümit oldu zalimlerden korudu,
Dört milyon mültecinin ümit ışığı oldu…

Bu seferde terörle vurmayı denediler,
İçimizden satılmış insanlar kullandılar,
Kendi silahımızla, uçaklarla vurdular,
Bu kahraman milletin şamarını yediler…

ABD, Avrupalısı hep dost gibi göründü,
Arkadan teröriste tırlarca silah verdi.
Sırtların sıvazladı, arkalarında durdu,
Kah belik sınırının son safhasına vardı..

Artık dost kim düşman kim bunları biliyoruz,
Vatana göz dikeni ininde vuruyoruz.
Geçmiş bunca yılların acısın alıyoruz,
Dünyada söz sahibi olmayı biliyoruz..

Bu kutsal vatan için birlik olursa millet,
Asırlarca dimdik iz yıkamaz hiçbir devlet.
İslam ülkelerinin geleceğiyiz elbet,
Zalimlerin zülümü son bulacak nihayet..

Şehitlerin kanıyla sulandı bu topraklar,
Tekbir sesleri ile coşup akar ırmaklar.
Daha akıllanmadı vaz geçmiyor ahmaklar,
Vatan hainlerini kabul etmez topraklar..

Göğsümüz iman dolu bayrağımız gönlerde,
Hep kuşaktan kuşağa kahramanlık dillerde.
Hak ve hakikat için can verdik bu yollarda,
Bu kutsal vatanımın sevgisi gönüllerde…