Ülkeme Sevdam Gibisin Sen

Yine sana dair yazıyorum hüzünlü bir seher vaktinde
Geceme özlem oldun keder içinde
Odam karanlık ve soğuk
Göz gözü görmez olmuş, yüreğim kör bir kuyu
İçim fırtınaya tutulmuş, borana yakalanmışım ey yar
Sudan çıkmış bir balık misali
Yardım dilemiyorum yetişmek isteyen olsa bile
Korkutmuyor ölüm beni
Sensizlik ne soğuk, üşüyor ruhum
Tanımlaması zor bir sevda bu
Sonbahar gibi oluyorum yavaş yavaş
Ekmek gibi, su gibi mecburum sana
Ülkeme sevdam gibisin
Dağ-taş demeden sana dönük yüzüm
Ne garip bir dünya
Acısız, kedersiz, özlemsiz olmuyor işte
Seni sevmek ne garip sevgili
Ne garip dokunmamak, toprak olup gitmek hiç fark etmeden
İçime sığmayan bir sıkıntı var
Taşıyor bütün zaman diliminde
Sığmıyor bedenime
Bedenim zayıf ve yoksul şimdi.

23–10–2010