Ülke harap Şiiri - Osman Bahadir Odabas

Zamanın durduğu yerin misafirleriyiz biz
Akrep yelkovan takip etmiyor birbirini
Ne analar yetim bıraktı yavrularını
Ne babalar gördük kanattılar tırnaklarını

Ne hayatlar söndü gözümüzün önünde
Acı ile yoğurduk gözlerimizi ,ekranlar kilit
Bir güzel haber peşinde uykusuz geceler
Kapkara bir tarihe istemeden şahitlik ettik biz

Çok acılar çok şavaşlar verdik biz
Bu sefer farklıydı yok idi doğanın cephesi
Gözünün gördüğünden korkmaz Türk milleti
Göremedik göz göre göre gelen depremi

Yavrularımız kaldı öksüz analar hep keder
Babalar bitap ülke harap
Dedeler sakladı bir paket bisküviyi
Cennete torunu ile paylaşacak

Keşke görmese idi bu gözler yuvaların enkazını
Keşke duymasa idi bu kulaklar ninelerin figanını
Enkaz altında kopan çığlıklarını
Sesimi duyan var mı , sesimi duyan var mı ?

İlk anında olduk belki hep tek yürek
Sandık ki bir mont bir battaniye gerek
Ne hayatlar parçalandı söndü binlerce ocak
Biz henüz kavrayamadık asıl şimdi ne olacak

Şehirler talan oldu çıktı içimizden puşt
Kimisi mal yağmaladı kimisi duygularımızı
Kimisi etti acımızı siyasete kurban
Katilleri telaş bastı yoktur ama kaçacak yeri

Sormaz ise adalet mazlumun hakkını
Bakmaz ise millet öksüz kalmış kardaşını
Kim devşirirse kendine en ufak bir çıkar
Toprak bile kabul etmeyecek onun meftasını

Unutmaya başladık yavaş yavaş
Sanma ki bu acılar öyle kolay kapanacak
Kimsenin yoktur ki daha mühim görevi
Kim hangi acıya hangi yaraya merhem olacak

Zamanı dondurdum ben altı şubat
Tarihe tanıklık ettim ben gecenin en yarısı
Akrep yelkovan şu saatten sonra aksa ne olacak
Zamanı durdurabilenlerden Rabbim razı olacak

Şimdi istanbul adana düştü kendi derdine
Tüm ülkede yas her evde şüphe
Sarmadan yaraları birlik olup onbir ilde
Unutursan gün gelecek senide yakacak

Acıyı hissetmek yetmez sokmalı bir el taş altına
Yeni bir yuva inşa etmeli yaralı kardaşına
Paylaşmalı herkes bir lokmasını var ise iki
Unutma hesap gidenlerden değil kalanlardan sorulacak …

Osman bahadır odabaş