Takılıp kaldığım şiir dostlarını `okuma`dan dönüp, vakit bulamayınca, eski notlardan bu ülfet geçti elime dokunamadım, çünkü o gün işte böyle doğmuştu bu:
Bir ruh bu: Milletimin necîp gönül büstünde
İllâ ki, Milletimin âfakını kuşatan;
Gönülden gönüllere serilen meşk postunda
Ezelden, tâ ebede hayat olup yaşatan! ...
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
