Takılıp kaldığım şiir dostlarını `okuma`dan dönüp, vakit bulamayınca, eski notlardan bu ülfet geçti elime dokunamadım, çünkü o gün işte böyle doğmuştu bu:
Bir ruh bu: Milletimin necîp gönül büstünde
İllâ ki, Milletimin âfakını kuşatan;
Gönülden gönüllere serilen meşk postunda
Ezelden, tâ ebede hayat olup yaşatan! ...
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
