Uğurlamalar Şiiri - Cevat Çeştepe

ince çizilmiş yay gibi iplere astığımız
tüm uğurlamaların penceresinde
uğurladıklarımız;
bir ressamın paletinde
renk dolu bavullar taşır ellerinde.
tenlerine bulaşmıştır yedi rengini güneşin.
son istasyonunda dönüş yazılıdır,
gittikleri her yerin.

yolcunun sahibi şair ise eğer
renklerin yerine bu sefer bavullara
rengini hiç bulamamış ak kağıtlar girer.
uğurlanan hüzündür,
görünmez bir rüzgar olur uçar gider.
ama aynı istasyondur
dönüp dolaşıp geleceği yer.

ince çizdiğimiz yay gibi iplere astığımız
tüm uğurlamaların penceresinde
uğurladıklarımız;
tanrının elinden almışsa bileti eğer
ressamın tuvalinden renkler
şairin kağıdından kelimeler düşer.
uğurlayan eller üşümeye başlamıştır.
tren gitmiş, peron boşalmış,
aydınlıklar kararmaya başlamıştır.

ressam toplar boyalarını, tuvalini.
şair katlar, cebine koyar kağıdını kalemini.
yeni uğurlamalarda buluşmak üzere
selamlaşıp düşerler ayrı yollara.
tanrı; sessizce izler.
ressamı, şairi ve uğurlanma sırasının
kendisine geldiğini bilmeyenleri.