Biliyor musun artik eskisi gibi öfkelenmiyorum sana ne de olur olmaz gözlerim dalip gidiyor öyle uzaklara. Yani özlenmiyorsun artik buralarda...Meğer birini unutmak ne garip şeymiş. Bir zamanlar üzerine titrediğin artik üşütmüyor bile yüreğini. öyle ya insan birini gerçekten unutunca hiçbir şey hissetmezmiş ya iste ben seni artik hatirlamiyorum bile. Bir zamanlar uğruna öldüğün birinin içinde ölmesi gibi bir şeymiş bu. Ne üzülüyorsun, ne seviniyorsun. Sadece kalbinden sessizce uğurluyorsun
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta