Uğur'suzluk Şiiri - Ahmet Zekai Yıldız

Aklıma düştükçe,
Burnumun direği sızlıyor çocuğum.

Yemek sonu yakılan bir sigara..
Yorgunluk ilacı bir demli çay
Ve rüyalarda uçmalar.

Yok şimdi deliksiz uykular.
Yok artık sabahın yeğinliği.

Nerede o güzelim insanlar
Ve çıkarsız paylaşımlar?

Örneğin,
Daha elli ikisinde yaşama gözlerini yuman
Kendimden çok güvendiğim babam...
Paran var mı diye sormuyor.
Hasta olduğumda,
Başıma ıslak bez koymuyor artık.

Örneğin,
Gazetesinin köşesinde
Düşünce düşünce çiçekler açan,
Uğur Mumcu'ya ne oldu?
Yoksa unuttunuz mu?

Örneğin,
Yetmişyedi Taksim'iydi...
Emeğin kervanını bastı hırsızlar.
Doksanüç Sivası'nda,
Madımak karanlığında kaydı yıldızlar.

Ondukuzunda,sırtından kalleşçe vurulan
Evinin biricik çocuğu,
Can arkadaşım Aydın nerede..?
Dahası neden...? Ne uğruna..?

Bir Uğur'suzluk var çocuğum.
Bir uğursuzluk var bu işte.

Günbatımı erguvanlarında,
Kızılca kıyamet kopar gibi;
Savrulmuşuz bir yerlere.

Öyle bir fotoğraf ki; flu...
Göz gözü göremiyor.

Ben neredeyim?
Sen neredesin?
Siz nerelerdesiniz?

ahmet zekai yıldız-24.Ocak.1993