Yaşamın anlamını unuttuk biz.
Sevgiyi,aşkı hatta insanı unuttuk biz.
Neydi sevgi;aslı var astarı yok.
İnsanların dilinde bir manası yok.
Bu gün kalemimden keder akıyor
Gece gibi karanlık
Kirletiyor beyaz kağıtları
İnci gibi diziliyor geceye, ilmek ilmek
Bir annenin şevkatli kollarıyla sarıyorum kederimi
Mühürlüyorum dudaklarımla, aman bir yere kaybolma
Seni kalbimde saklamakdan korkarım
bir gün olur kalbim durur da seni unutmaktan korkarım
Seni gözlerimde saklamıycağım gözlerim kapanır da seni unutmaktan korkarım
Seni aklımda saklamıycağım bgün olur aklım durur da seni unutmaktan korkarım
Seni ruhumda saklayacağım bedenim ölse dahi seni ebedi yaşatıcağım
Aşkım gibi
Zamanın nehirine atılmış bir çöp tanesiyim
Hızla akıp giden
Taşlaşmış düşüncelere vuruyorum bedenimi
Savruluyorum bir o yana bir bu yana
Geliyorum sana doğru zamansız ve mekansız
Aç kollarını bekle beni
Ve geldim işte
Sonunda söndürdük ayrılık ateşini,
Denizin hırşın göğünde
Selam olsun sana selam olsun denize selam olsun geceye ve kendini arayana
Diyorlar ki her şeyin ilacı zamandır.
Bilmiyorlar ki zaman sadece elandır.
Tek bir ilaç vardır adı muhabbet,
Muhabbetsiz zamana ne hacet.
Açtım gönül defterimi, bekledim.
Her sayfasına bir mısra ekledim
içimdeki sese kulak kesildim
Sen diyordu
Döndüm baktım kendime
Cami avlusun da voltalıyorum kalabalık düşüncelerle
Ve bir ses yükletiyor minareden : Allahu Ekber Allah u Ekber
Yer gök şahit olarak yazılıyor deftere
İnsanlar kalabalık, yek vücut alınıyor tekbir: Allah u Ekber
Şuur suda kayıp olmuş bir balık
Dağılıyor kalabalık
Yağmur yağıyor geceye,
Temizliyor yeryüzünü.
Çarpışıyor kara bulutlar,
Aydınlanıyor karanlık.
İnsanlar camlar ardında,
Bense sokak ortasında
Gidesim var bu diyardan
Bir ben birde yılların eskittiği paltom
Hiç kimseye, hiçbir şey demeden gidesim var
Uzaklarda kimsesizler köyü diye bir yer varmış
Yılların suskunluğunu taşıyan
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!