Uğrama bana... Şiiri - Zafer Zengin Etnika

biliyordu, gün gelir
akşam üstleri, oyun kokusu gibi hani elleri
uzun bir gün diler, açar gözlerini
alır dualarını, sonra gelir çeker gidersini

ne görür, ne kokusunu alır
yolların bağlandığı meydan olur
yaşamak, ölmeye hazırlanmak olur sonra
reddeder baharı, hüzün gemileri alır seni
bırakır gidersin, ulu orta düşlerini

ellerin, kör kuyular mı açar şimdi
tam çiçek ekmeyi öğrenmişken
ne gitse faydasız, tartışılıyor artık
mirasların son kalanları, biri şiiri kanatmalı

yağmur yağar ağır ağır, öyle kayar toprak
alışmak, doymaktır
kayar gider ellerinin arasından duman
geriye dönse diye beklenir
hiç gelmez, aklının estiği yerde
yollarda dönülmez geriye
kanar bir şeyler, eşyalar ağırdan sarılır

saat eker yollara, gece kalana ışıkla
şişmiş gözler, uykuya küser bile bile
nesini göreydi, elleri ter içinde
kesip gitti, düşlerin efendisi,süsleri

getirecekti, karanlıkların ortasını
emanetti sadece, kara saçları
kesip de kıydı çocuğa
uğrama, gece olsa da, uğrama
zaman ilaç, alışılır mektupsuz kalmalara
yeminle, ateşle, bıçakla,
kazınır nasılsa, yıkılacak duvarlara
şiirler yazılıyor, gözden akan kanla
bırakma uyku, bırakma susuzluğa

can kalıntıları /