Üfürdüm rüzgâra... Şiiri - Ulvi Ziya

Ey Ülke; böyle bedbaht, böyle fakir yaşamak niçin...?
Yad'dan alınan borçla, doymak mıdır kaderi açın...?
Birleşmiş birkaç düşmanın, başını eğdirecek güçte;
Olmalısın, devlet ve milletinin bekâsı için...

Düşmanı dost belleyip, kandırma kendini nâfile...
Onlar, seni yurdundan sürmeye ant içmiş kâfile...
Kindar kâfir dost olmaz, olsa da samîmiyet bilmez;
Hiç şeytandan dost olur mu, iyi düşün, insâf ile...?

Dostun olsun ilim-irfân; Hak,adâlet, sanâyi-fen...
Tabîatı çok tetkik et, insan seçmesini öğren...
Önde giden, her bakımdan çığır açıcı olmalı;
Çevresini saran takım, olmamalı ona fren...

Çokca çalış, bolca kazan; cüret, hareket yeri ol...
Alınlarda gün parlasın; huzur, bereket yeri ol...
Alan olma, her bakımdan veren el ol insanlığa;
Cennet'e burdan gidilir dedirten nûrlu cihet ol...