Ufuktan Doğar Şiiri - Bahattin Tonbul

Ben seni sende mi sevmişim ey yar
Sensizlik varsa eğer beni boğar
Boşu boşuna yaka bilir ey yar
Güneş özden batar,tepeden doğar

Dünyanı yitirir,arar dururum
Dönmeyen dilini,yalar kururum
Ben senin içinse candan olurum
Sensizlik var ise,o beni boğar

Parlayan bir günde,nasıl sevindim
Çağlayan ömrümde,hepten delirdim
Çıtlatsaydın bana,hemen gelirdim
Güneş kalpten yanar,ufuktan doğar

Görmeyen gözünle,bana bakardın
Verdiğin özünle,cana takardın
Berrak su içinde,nasıl akardın
Güneş kalpten yanar,ufuktan doğar

Gök yüzünü sensiz,nasıl beklerim
Geceleri sessiz,candan eklerim
Anıları yazıp,sevda beklerim
Güneş kalpten yanar,ufuktan doğar

Bahattin’im içten,çöktü bu ömrüm
Dünyada yaşarken,döktü bu ömrüm
Toprağı örterken,ürktü bu ömrüm
Güneş kalpten yanar,ufuktan doğar
Bahattin Tonbul
16.9.2010