Ufuk Çoban Şiirleri - Şair Ufuk Çoban

Gece örttü karanlığını üzerime,
Uyku da vermedi katıksız hapsine,
Seni de yanaştırmadı kalan düşlerime,
Bıraktı beni bomboş dört duvar arasına.

Yalnızlık bazen iyidir dinlemezsin başkasını,

Bir bahar yok daha bu kışın ardından,
Bu gördüğüm son soğuk beyazlık,
Umuduma çığ düştü senin elinden,
Bu hissettiğim sensiz son aydınlık.

Yıllarıma birşey katamadım şansımdan,

Suskunlukta boğuldum bu akşam, güneşin batışına bakarken,
Yanımda düşlemiştim kelimelerini, gözlerimi kaparken.
Uzak kaldı düşlerim, sustu çiçeklerim,
Hikaye hep aynı, yanılgı kendini tekrarlarken.

Yağmur da yok beni gizleyecek bu günbatımında,

Yıllar geçiyor kimin umurunda?
Yıllar benden birşey alamıyor ki,
Ben yılları istediğim gibi harcarken.
Sen niye küstün kendine durup dururken?

Mutluluk oyununu kimse öğretmemiş sana gündoğarken,

Bir zamanlar gözleri kapalı bir sevgiydi omuzumdaki,
Bir vazgeçilmezdi masmavi gönlümdeki,
Sonunda ellerin yolunda bir umursamazlığa yüklendi,
Aldı beni yağmurlardan şimdi bir kurak yer gibi.

Günlerde hiç atmadım hasret adımlarımı,

Sönmeyen bir sevgiydik biz mavi derinliklerde,
İkimiz de yarımdık, bir arada olmadıkça düşlerimizde.
Nereden bilirdik düşler uyanınca biter diye,
Keşke hiç uyanmasaydık, yaşardık bir düş olsa bile.

Önce pembe idi saran gözlerimizin beyazını,

Mutluluğun resmini çiz bugün hasretin rüzgarında,
Biraz yürek, biraz gülüş koy en güzel köşesine,
Biraz benden, biraz senden çiz sevdayı anlatan,
Silinmesin aşkımız derin çiz resmi kalbine.

Akşamın karanlığını resmine koy yalnızlıkla,

Yalnızlıklara kalmıyor günler geceler,
Bir yürek daha ekleniyor yollarıma,
Bu saatlerde sensiz bir an olmuyor,
Bir kuş konuyor yüreğime.

Artık kalkmıyor ayaklarım sensiz güneşe,

Umut kıyısında dolaştım bir haber için,
Verdiğin sözün ışıltısını kondurdum gözlerime,
Camlar bekleme köşesi oldu çalmayan telefonlarla,
Bir sessizlik oldu saatlerim durmuş gibi yerinde.

Senin kaçışın bu, bulduğunu sandığın şeyden,

Bir küçük kuş olsaydım,
Şımarır durmadan uçardım, boyuma bakmadan.
Herkese söyletirdim ne kadar neşeli olduğumu,
Enerjimin tükenmezliğini, sevgimin bitmezliğini.

Bir küçük kuş olsaydım,