Ufuk Çoban Şiirleri - Şair Ufuk Çoban

Yine uzaklar umut dolu bana,
Yine yakınlarda bir ışık yok gözlerime.
Bakıyorum boğazdan geçen sessiz gemilere,
Bir bir geçiyor uzaklara alıp yolcularını.
Kimse dönmüyor geriye, bindiği iskeleye.

Akşamları yalnızlıkla nefes alıyorum,
Karanlığa bırakıyorum kelimeleri uyusunlar diye.
Umut avındayım sensizlikte seni beklerken,
Sevdamı biriktiyorum ay ışığının karanlığında.

Seni görmek için sabırsızlanıyor gözlerim,

Yaralar öyle derine inmiş ki acısı yok yüreğimde,
Geçmişe silik bir renk, kesik bir umut bıraktım öylesine.
Bugünden öte biri düşer belki taştan yüreğime,
Diyemem ki ben bir daha sevebilirim öylesine, ölesiye.

Anı koymadım artık gözlerime silip attım,

Bir yazı bir damla sele boğdu geçti,
Çiçekler gölgeden, kuşlar maviden,
Rüzgarlar bulutlardan, dağların ardından,
Sessizlik gülüşümden vazgeçti.

Bir gözlerin geçmedi yollarımdan beklerken,

Seni bekledim kelimelerimle her zamanki köşede,
Yaklaştın ama duymadın kokumu,
Umut olmadın karanlığımdaki sessizliğime,
Nefes olmadın soğuktan donan kalbime.

Geç olmadı güneş doğdu yine kendi kendine,

Su yüzüne çıkmayan bir ışıkmış dallarımda büyütmeye çalıştığım,
Nefes aldırmadığım her yüzüne baktığımda.
Bir bekleyiş ki zamanı geldiğinde yaşamayacak,
Ve her zaman umutsuzca sakladım gülen yüzümde.

Hasreti yedirdim gururuma, kabullenirken seni,

Susmadı sesin, sen gittin diye uzaklara,
Sen olmasan da, ben duydum, oradaydı.
Bana söylüyordu, ben varım ama o yok diye.

Başta üzüldüm, ama sonra ümit yükledim yokluğuna,
Çıkardım maskeyi, gülücükler kondururken yanaklarıma.

Hayat isteklerine göz yummak için bekler bugün,
Bir dilek saklı ruhunda inan gerçekleşecek bir gün,
Yeter ki sen iste yüreğinde gücü saklı mutluluğun,
Bir küçük kuş gibi pencerende olacak hergün.

Neden inancın yok hayata güzel olacağına dair?

Estiğinde rüzgar kokunu getirir bana
Nerde olsan bulur seni nasılsa
Geçtiğin yerlerden haberinle ulaşır yüzüme
Üzgün olsan hemen anlar, daha çabuk gelir bana.

Zehir gibi soğuk olur yüreğim bazen

Bendeki hayat hep başkasına adandı isteyerek,
Sevgi sözcükleri belki azdı ama hep gerçekti,
Gözlerimde aynı duygu, aynı düşler geldi geçti,
Yalnızlıklara çıktı nedense bütün yollar istemeyerek.

Sevmeyi o kadar çok istedim ki ölürcesine,