Ufuk Biçimli Şiirleri - Şair Ufuk Biçimli

Çıkaramaz olurum hiç aklımdan, ne gündüz ne gece,
Yanar tutuşurum uğruna,herkesten bihaber hem de sessizce,
Çıkmaz, dar sokakta kaldım,oldum artık bende bir bilmece,
Dayanamıyorum,özlemek ne zormuş be ANNE..

Yetim kaldı, öksüz kaldı hem oğlun hem de duygusu

Saçım ağarır,yüreğim kararır ellere baktığını görünce,
Baktığın yerde olmaya can veririm,ah bilsen,
Sen gel de, ben koşarım oraya sen uğruna delice,
Mezara taş,ölüye kefen olurum sevdiğim,ah bilsen..

Tebessüm eder,özlemekten ağlarım seveceğin günü düşününce,

İnan azalıyor artık sana yazasım,
Niye böyle var ki benden kaçasın,
Ne çok var benim sana haykırasım,
Vallahi beni sen anlayamazsın..

Sanma kalmazsa sana benim yazasım,

Olmuyorsa kelimelerin, sevdiğinin yüreğinde bir cümle,
Anladım ki hiç işe yaramaz,ne bir çift söz ne de bir kafiye..

Geç anladım belki,hem belki yaralandım,belki yaşadım bir düşle,
Ama Seni düşlemiştim her gece,sana ‘En güzel Belkimsin’’ diyebilmeye..

Ne yeminler etmiştim susmaya,
And içmiştim bendeki seni kusmaya,
Vallahi daha el sallarken özledim,
Niyet ettim yeminimi bozmaya..

Yine aldım elime yine kalemi,

Ağlamak için gözden yaş akması mı gerekir,
Sevilmek için Kerem olmak mı gerekir,
Söyle,sen vurdun da ben ölmedim mi,
Bana yalnız bir Yaradan, bir de Sen gerekir..

Olamam sana bir Mecnun,bir Ferhat, ne de bir Kerem,

Korkma sevgili,düşündüğün kişi kafandaki isim,
Suç mu işledim, günah mı eyledim Sen belirle,
Buyuramam sana bunu,yapamam cesur bir merasim,
Yaradan’da günah olmayanın hükmünü Sen belirle..

Bilirim diyeceksin bana, asla olmaz seninle işim,

Seni sual edenler olmuş sevgili,tıpkı ben gibi,
Biliyor musun onların da yeri artık bir kuyu dibi.
Duydum ki dardalarmış, seni ilk gördüklerinden beri,
Lakin ben ise darağacındayım, ta ki ilk güldüğünden beri..

Toprağın susuzluktan korktuğu gibi,

Annem,bak yine geldi Mayıs ayı,yine,
Beni doğurduğun bu aya mı yanayım,
Yoksa bizden gittiğin bu günlere mi.
Sen varken bahar bahçe olan bu ay,
Sen gittikten beri yaprak döküyor Anne.
Sen gittikten beri yaprak döküyor..

Yürü gidelim kalemim,yürü,
Ne kalacak yer var bana burada,
Ne de sana yetecek kadar bir kağıt.

Yürü gidelim nefsim,yürü,
Ne yaşayacak yer bana var burada,