Nefsim her yokluğuna şükür ediyor iken,ellere gülmene etmez oldu dualarımda.
Ve yüreğim ile birlikte seni Allah'a ısmarlıyor iken,Seni anmak artık mekruh oldu imtihanımda.
Gitmek istiyorum,sesimi bağlıyorlar,
Kalınca da, ayaklarımı ağlatıyorlar.
İmtihanına binler kere baş üstüne,
Rahmetine sığındığım Allah’ım..
Yeter ağladı gözler,sıra yürekte,
Sana dair yazılacak hiç bir şey bırakmamış ki bu şairler..
Her biri, gülüşünü bir ömre sığdırmış iken; ben nasıl yeltenebilirim ki seni bir cümlede özne yapmaya.
Dünya çok küçük diyor;
sevginden mahrum kalan herkes.
Biliyor musun en çok da bana küçük
Şayet tadamasaydılar bir tutam göz kokundan;
açlıktan değil,
göz kokuna hasretten ölürdü tüm Cahit'ler, Aziz'ler, Ahmed Arif'ler..
İnsanoğlu testiye benzer.Kırıldığı yol bellidir.
Testi su yolunda,
İnsanoğlu Aşk yolunda kırılır.
''Ben, sen uğruna Fatih olmayı göze almışken;
sen İstanbul'un bir sokağı bile olamadın.''
Evet söylüyorum;
Çok zordu senden ayrılmak.
Lakin daha zor olanı ise,
ayrılığı anmak
'' Ve her ne kadar korksak da aşktan; bir o kadar da arıyoruz aslında.''
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!