Sen benim alışkanlıklarım değil sıra dışı hallerim ol,
Her gün yeniden âşık olayım sana.
Elini tuttuğumda hep terlesin avucumun içi ve sen yanımda olduğunda kalp ritmim haykırsın ismini.
Sen benim alışkanlıklarım değil sıra dışı hallerim ol,
Her gün yeniden tadayım seni sevmeyi...
Yok mu bir çıkış yolu, dibe mi vurdum?
İki ucu olan o pis değneğin ortasında mıyım yoksa?
Tüm renkler gri şimdi gözümde, mutluluk, umut unuttum bu duyguları.
Hak etmiş miydim yoksa söz mü dinlememiştim?
Küçük bir çocuğum şimdi en sevdiği o oyuncağı elinden alınan.
Gidecek yer kalmadı, başvurulacak çare yok.
Ben hiç yalnız kalmadım sadece sensiz kaldım uzun, karanlık ve soğuk gecelerde,
inan çaresizlik ve umutsuzluk yokluğunun yanında bir annenin çocuğuna gösterdiği şefkat gibi masum kalırdı.
Her insan acı çeker ya da çektiğini zanneder,
önemi yok hiç bir şeyin sen yada ben söz vermişken birbirimize tek bir kalpte can bulmaya,
bulaştırmayalım aşka hüznü.
Seni seviyorum insan olduğun için,
İstanbul’u görüyorum gözlerinde,
kalabalığın içinde yalnız kalmış ama umudunu yitirmemiş.
Kız kulesi, Galata hepsi sinmiş gözbebeğinin üzerine.
Belli çekmişsin ciğerlerine denizin kokusunu,
kenar köşede kalan huzuru da tatmışsın.
İstanbul’u görüyorum saçlarında sinmiş yosun kokusu.
Öyle kolay sanma,
Zehir gibi işledin kanıma.
Lüzumlu lüzumsuz her şeyini al,
Eylül bitmeden, kış çökmeden gel.
Deliriyorum aşkından takatim kalmadı,
İnerken güneş semadan, rüzgârlara sarılda gel.
Elveda İstanbul.
Ne kadar derin anlamlar saklı aslında elveda cümlesinde,
Burukluk, hüzün ve daha binlerce kırgınlık.
Elveda İstanbul,
Hiç aklıma gelmezdi seni özleyeceğim,
oysaki ne kadarda mazim varmış seninle.
Değiştik ikimizde geçen yıllar mı yıprattı yoksa hata mı yaptık bilemiyorum…
Artık heyecanlandırmıyor beni teninin kokusu, konuşmak gelmiyor içimden.
Şarkılar hatırlatmıyor senle yaşadığım anıları,
bana aldığın eşyalar bir şey ifade etmiyor artık…
Alkolle daha çok buluşuyorum şiddetli konuşmaların akşamlarında.
Yıprandık ikimizde ya anlatamadık derdimizi yâda dinlemeyi bilemedik…
Artık ara sıra geliyorsun aklıma, bazen yani.
İşte o anlarda yeniden özlüyorum seni,
Sonrasında ise nemli gözlerin geliyor gözbebeklerimin ucuna…
Çıkmaz sokaklarda buluşuyor,
Gizli kaçamak kuruyoruz planlarımızı, her zamanki gibi…
Artık geceleri daha seyrek geliyorsun rüyalarıma,
Keşke o kadar hırçın sevmeseydin beni,
Ne bilim günün her anı düşünmeseydin mesela.
Her ihtiyacım olduğunda olmasaydın yanımda.
Keşke o kadar çok sevmeseydin beni…
Keşke o kadar gözünü karartmasaydın uğruma,
Kader miydi set kuran önümüze?
Avuçlarımız kanarcasına yandı canımız.
Vurgun yemişçesine çırpındık durduk sonu olmayan denizde.
Ulaşmak ciğere nefesi çekmek kadar kolay görünse de,
Şahin pençesine takılırcasına her hamlemizde kesildi ayağımız yerden.
Masallar en büyük avuntumuz oldu çare ararken hasrete,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!