Üftâde Şiiri - Hamiye Gül

Körüklenir ocakta ateş,
Kalmaz nefesinde heves,
Kor dövülür tam tavında,
Alaz harlanır bağrında,
Ciğer köz içinde yıkanır.

Kadifedendir gülün yaprağı,
Cevher tomurcuğun yüzünde bil...
Duygu seliyle temizlenir kir pas,
Nice kalpler aşk içinde yıkanır ;
İnsanların cümlesi yangın ile sınanır.

Kül olmaktan korkma hele,
Duman kalktığında doğacaksın yine,
Baksana sen Üftâde'nin kaderine...
Pervane olmuş bedeni uçuşuyor,
Gülizarın başında deli divâne.

Süzülür ağ başından düşerek ay ışığı,
Suskun dili çözülmez lafı yok kimselere,
Ellinde bir tek bahtına yazılan ferman...
Yakasız göynek biçtirmiş son deminde,
Lalezâra çevirmiş cihânı şimdi göç eder.

Gümüşgül'üm,nardan geçmeden yol olmaz derim!
Tutuşmayan gönülden pir olmaz derim!
Sınanayacaklar seni elbet âlemin nezdinde,
Sevdan ile vuracaklar dünya mülkünde,
Nasihatimi bir bilene bir kendime ederim.