İlk gözyaşı ilk adımdır belkide hayata
Hayattaki acılara atılan koskoca bir adım
En büyük acılara hazırlanmak..
Aldığımız ilk darbede verdiğimiz en saf duygumuz..
Şimdi üstünden yıllar geçti..
Kandırma kimseyi,kendini aldattığın gibi,
Görünmez olursun yoksa,insanların arasında.
Kimseyi hor görme sakın,
O gün gelir görünmezsin,sokaklar arasında
Kaybolur gidersin...
Sisin içinde belirsizliğim var
Yere düşen ekmek kırıntıları gibi
Sabahı saklayan tepenin ardı gibi
Kuşların sabahı selamlayışı gibi
Yere düşen umutlarım var benim
Sahi! ne bu çığlıklar?
Uzaklarda beliren
Peşi sıra koşan çocuklar.
Üst üste yığılmış insanlar.
Ne ki bu kargaşa?
Baksana! sokaklar taşmış,
Sus...
Duyulmuyor az ilerideki fısıltılar
Kulak kabartsam da bir o kadar
Sessizliğe gömülmüş kelimeler
Birer birer yok oluyor
Ellerimden kayıp giden bu kaçıncı sözcük
Kapılıp bir deli rüzgara savruldu bedenim
Düşe kalka doğru yola erdim
Bir kuş misali özgürlük derken
Kafesin içinde bir ömür geçirdim
Dönüp ardıma bakarken hüzünlenirdi içim
Ölüm,
Beklemekte her köşe başında
Sinsi bir katil gibi hayatlarımızda
Hangi ademoğlu ölmemiş bu hayatta
Hangi köşe başında bulur seni ölüm.
Son bitmek bilmeyen bir dizi
Ne sondayız ne de bu son dizi
Açılınca bana kapıları ahiretin
İlk kalbimi gömün o çoktan gitti.
Bir gül açtı bahçemde bugün
Kıpkırmızı,cennet kokulu
Koparmaya korkar oldum ya Rab
Efendimiz gelir aklıma..
Sabahlar daha bir erken ağarmakta
Tüm sokaklar kapanmış öteden
Çıkar yolum kalmamış ezelden
Bir ip sallanmakta öylece
Ben vatanı savundum
Suçum buysa eğer boynum kıldan ince
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!