Tükenmişlik bir yaşam biçimiyse eğer ?
Bil ki tükenmişim yalnızlığımda...
Uzatırken bakışlarımı derinliklerine çirkefin
Çıkıverir bir cevher kokuşmuş benliklerden
Derken çağrışan vezinler ufkun girdabında...
Bir ışıltı yükseldi ümitsizliğe salınmışken!
Esintilerde uçuşan duygularım kabardı sonsuzlukta.
Tuzlayabilir miydim hançerlediği bağrı çetin mısraların..
Er geç güllerin saçılacağı dost bakışlarda?
Gizemli koylara çekti kürk mantoya sarılıvermiş mısralar,
Çıplak sessizliğindeki çakıl taşlarını kıpırdattı birden.
Kalemim Borges’in ellerinde titremeye başladı yeniden!
Tâ ki dost bilip tutamadığım o çerçevesiz manâlarda...
M. Ufuk MİSTEPE 26.09.2000/Salı - Ankara - 14:30
Kayıt Tarihi : 8.3.2018 11:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
DOST, onunla birlikteyken gerçekten olduğun gibi görünebileceğin, ruhunun tüm gizliliklerini ona anlatabileceğin biridir. Onunla beraberken kendini korumana gerek yoktur. Jean Jacques Rousseau - Bütün Dünya Dergisi, 2001/08, 92. sh. Şöyle diyor Ruskin : "Kendimize dost seçeceğiz. En iyilerini seçmek istiyoruz, ama nerede bulacağız o dostları? Kaç kişiyi tanıyoruz? Her istediğimizle tanışabilir miyiz? Talihimiz yâr olursa, uzaktan görebiliriz büyük bir şairi, sesini duyabilirsek ne devlet... Filhakika seçiş hürriyetimizin hudutsuz olduğu tek dünya : kitaplar dünyası." Cemil Meriç - Bu Ülke, 9. Baskı, İst./1998, 106-107. sh.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!