Ufalanmış Toprak Şiiri - Ferhan Göymen

Yüreğim çok yanıyor seni özlemle ararken
Tenha köşelerde kalıp ağlarken
Seni ancak kuşlara sordum konarken
Gagası açık kaldı bana bakarken

Bulutlar diyarındayım güneş batarken
Karanlık üstüme çöküyor sensizlik yüreğime
Yalnızlık işlemişki iliğime kemiğime
Seni arıyorum bu evde soruyorum sessizliğime

Evim soğukmu soğuk karanlıkmı karanlık
Her şey anlamsız soyunmuş çırılçıplak
Hücrede gibiyim köşede bir yatak
Bundan sonra adım ufalanmış toprak
(kurbn bayr arefsi)