Ufak Bir Sessizlik Şiiri - Oğuz Kağan 2

Bir sessizlik beklersin saatlerce.
Onca kalabalığın içinde yalnızsın aslında,
bir başına...
Kelimelerin tükendiği yerde başlıyor,
söndürülmez yürek yangınları.
Lal olmuştur her bir zerren.
Oturup ağlarsın da çaresizliğine.
Kimsesiz çığlıklar içinde boğulur insan...
gözlerime bak benim,
anlarsın belki usul usul bitişimi.
Ve bir derin sızıntı.
Ne yana baksam bir savruntu.
Her sesten bir kaçış,
umutsuz yarınlara...