Ucuzundan Huzur Meskeni

Çırası çam ormanından bir köy yerinde
kagir sıvalı kerpiç enkazında yatan
kiremit çatılı bir evin,
çamur yollu sokağında
anasından üryan bir halle
sevgili düşler ile girerken sabahlara,
gel misafir ol gecesi tükenmez zamanlarda
ardına kadar açık kapı eşiğinde
üstü sünger, üç ayaklı sedir divana
otur oturabildiğin kadar huzur içinde…
Ay dolgun ve büyümekte iken
izle ve gör geceyi eli koynunda ki rüzgarla,
bir cigara yak ardı sıra,
demli çayın sırça da kaşıkla öpüşmesinin;
“deymeyin keyfime” diyesin gelsin!
istersen bir dilek tut ışığında ayın, kayan yıldızla.
ya da sevgiyi umutla bul,
yıkıntılar arasında dik durmaya çalışan
eğri büğrü masada vazo rolündeki bardakta,
öldüğüne kaldığına bakmadan...
koklanmayı bekleyen sarı tenli papatyalarla...