Uçurumların Ucunda Yaşıyoruz

Uçurumların ucunda yaşıyoruz
Ölürcesine sevebilirmiyiz hayatı
Bahardan önce yeşilleniyor kara haberler,
Alnımızı uzatıyoruz secdeye
Başımızda süngülerden şemsiye

Bütün gece dostluklardan bahsediyoruz
Sabah denize tükürüyoruz bütün kuşları
Bütün kuşları topluyoruz yeryüzünden
Bütün kuşları kaçırıyoruz süngülerden

Aldatmanın kıyısında bulutlara eriyor başımız
Bir sakarlık yapıp mayınlarına basıyoruz Semud’un
Ahval Kehkeşanlara uzanıp nar toplamak gökyüzünden
Ateşi yakan sevda,
Mahsustan ölüyorum,
İşte karşımda
Kerbela.

Kerbela’ya gidiyoruz
Sırtımızda Yusuf’un kanlı gömleği
Kenan ellerinde bizi bekle ya Hızır
Göğsümüzdeki taşı indir ya Ebu Bekir
Asanı ver bize ya Musa
Şerha, şerha yaralım kan karanlığı
Ulaşalım dostlara.

Uçurumların ucunda yaşıyoruz
Her yer Kerbela, her yerde yezit