Uçurum Siluetli Şiiri - Kağan İşçen

sahici soğuğunu yükleniyorum akşam kırıklıklarının
budanmış gülüşlerimden arta kalan akdeniz ağustosumdun

çığlığı sarı bir karede kaldı ıssızlığı taşranın öğle sonlu
ve göz ucuyla bakmaya doyamadığım saçlarının bakışsızlığı

kenarı yırtık gözlerinden öpmek istediğimde silik buruşuk resimde
zaman ve anı hırsızı oldum unutmak hırlısı olacağıma düpedüz güpegündüz

çoğunlukla alaşağı yollarım uykularımda uçurum siluetlim
heyecanla ayılıyorum yokuşuna kendimi düşmüş buluyorum hayata

yarısını hayatı anlamak aldı umutlarımın diğer yarısını seni
anlamak sandıklarımdan geriye kalan gerçeğin kendisiydi yalnızlık

bulvar kahvelerinde panik içinde sırtımı cama veriyorum artık
kıyamıyorum bekleyişime korkuyorum kime baksam gidişi senin gidişin

buluşmayı öğrenemeden ayrılmayı öğrendi trenlerim gölgesiz bir yazda
dizelerim kavşaksız limansız koylarda demirli şiirlerim güneşsiz bir ayazda

sereserpe huzurlu olmak avuçlarından düşsüz serapsız çöl suları içmekti
yağmurun başladığı yerden diğer başlayacağı yere kadar kavuşmaya ömür biçmemekti

pencerede titreşen uzak görüntülerde yoğunlaşan kaderim tutsak göğe
yoksul günlerin arasında gözlerimde bulutlanan karlı sürekliliğe

mezarlık otlarında iklimlenen bir düşünce kadar sonlarla bütünleşmiş ilklerimle
yaklaştım güzelliğine...her anına bir ilk aşk gibi bağlandığım her anına başka bir ömürle