Uçurum Sevgili Şiiri - Hasan Hüseyin Beydil

Uçurum Sevgili

Ansızın geldin
Ve bende ansızdım
Zamansızdım gene
Zamanda kalbolmuştum
Arayanım yoktu
Aradığımda
Ufka baka kalmıştım
Belki gelirsin dıye
Oysa ne sen
Ne bulutlar
Ne ruzgarlar
Ne yağmurlar
Ne fırtınalar
Gelmemişti
Sen gibi

Şimdi geldim uzaklardan
Geçtim binlerce sokak cadde aralarından
Kimse görmedi
Kimselere görünmedim
Yalnızdım kimsesizdim
Onca sokak ve cadde boyunca
Ne sen
Ne yalnızlığım
Ne başkaları geçmedi
Sokaklardan caddelerden
Gelmedin
Bekledim onca saat
Onca gun
Onca ay
Onca yıl

Biri, bilmez misin
Kolay mı sandın aşkı
Ak ki kızıl şafakları bekler
Ey yalnız adam dedi

Sarılamak ister bu eller senin beline
Oysa ellerım kelepçeli
Öpmek ister bu dudaklar senı
Oysa dudaklarım bantlı
Konuşmak ister bu dil seninle
Oysa yasak dilim

Sen yoksan kemirecektık fareler
Beynimi
Sen gitmişsen kopacaktır
Ayaklarım
Sensizse duracaktır
Yüreğim

Fırtınaları isterim
Yerle bir etsin
Her yerı
Yenıden yaratalım
Kendimizce

Şafak vakti
Gün ağarıyor
Hanımelleride kaldıracak başını
Gün doğuyor
Şimdi dönecekler
Ayçiçekleri güne doğru
Zamanıdır şimdi
Yalnızlığımın
Yüreğim kat be kat çırpınacak
Duyacaksın bu sesi
Yağmurda ıslanan
Kedı yavruları
Kuş yavruları
Gibi
Ve sen gelmedın
Gelmeyecek misin
Onca insan toplanmış ben gibi bekler seni
Ey sevgilim

Anadolu – 18.10.2006

HASAN HÜSEYİN BEYDİL