Uçurum Düşün'ce Şiiri - Hüseyin Sever

Bir adam uçurumun dibinde,
Sessizliğin ortasında;düşünceler
Savrulur boşluğun kollarında
Gecenin siyah örtüsü sarar
Her yanı ağır ağır yalnızlığın
Soğuk nefesi usulca uyanır teninde

Gökyüzü yıldızsız;
Bulutlar saklar ayın solgun yüzünü,
Bir hüzün örter adamı
Gözlerinde parlayan geçmiş izini.
Her nefes alışında, sanki bir ağırlık
İner yüreğine;
Hatıralar zincir gibi dolanır, çözülemez
Hiç kimsenin elinde.

Ellerini avuçlarına saklar,
Bir çocuk gibi titrek;
Bir vakitlerin rüyasında kaybolur,
Hüzünlü bir tebessüm ederek
Düşer gözlerinden yaşlar, sessiz, kimse duymaz akışını,
Uçurumun soğuk kayalarına bırakır;hayatının acı kırıntılarını.