Uçurum çiçeği Şiiri - İlyas Kaplan

cennet kokulu bir bebek gördüm
gazze’nin gözyaşlarında
göğsünde koca bir çınarla
uyuyordu
bilinsin istedim

duyulsun istedim
terk ettim tüm tedirgin ve çarpıntılı vakitleri
göğün yüceliğine yuvalanmış cümlelerle
bir hicret gönüllüsüyüm
ciğerimiz sönsün
acısız yanımız olsun istedim

suskun zamanlarımızın teselli kaynağı
asuman kederli
avuç içlerinin sıcak kucağına düşmüş
dualarla durmadan büyüsün istedim
bir uçurum çiçeği gibi
kudüs’ün eteğine serpilmiş yüreğimiz
semaya açılsın istedim

göklerin uçsuz bucaksız renginde beslenen
çocuk sesleri duyuyorum
tedirginim
seslenebilseydim
bir işitenim olurdu belki
geri dönün derdim
geri dönün
çocuklar

utandıran bir mahcubiyet
alışılmış bir çaresizliğin ezikliği ile
iç içe geçmiş
gitgide ağırlaşırdı ıstırabım
ben bekliyor olurdum

nefes alırdım
başımı filistin’in eşiğine koyardım
koyardım çünkü orada bir yerde
bekliyor olurdu kardeşlerim
canlarım …
kendi kederinde susan hanzala
yine arkası dönük bekliyor olurdu
ben bekliyor olurdum
orada

belki gelirlerdi
hiçbir yerde yaşanmayan korkuları olmazdı belki
gazze’den geride kalmış ne varsa
böylesine içini çekmezdi
yeniden hayat bulurdu her şey
soğuk olmazdı böylesine
bu kadar
üşümezdim

redfer