Uçurum Şiiri - Oya Erzurumlu

Bir uçurumun kenarındayım,
hafif bir esinti vuruyor yüzüme,
ağaçlardaki yaprakların sesleri
doluyor kulaklarıma inceden
gözlerimi kapatıyorum
kollarımı açıyorum sana son kez
ve kucaklıyorum rüzgarı sen diye
gözlerimden akan iki damla yaş
ağırlığını bırakıyor yüreğime
son kez kurduğun her cümlenin
altında eziliyor ruhum
bedenimde teninin kokusuyla
son kez buluşuyorum
kollarımda sen bırakıyorum kendimi
uçurumun kenarından