Uçurtmaların Kuyruğu Kopmasın

Kar taneleri
Perçem perçem yeryüzüne düşerken
Üşüyen o minicik ellerini koynuma sokup ısıtmanı isterdim
Yokluğun hüznü gözlerinden damla damla boşalırken yeryüzüne
Kâğıt mendil gibi parçalanırdım avuçlarında
Ellerimizle talan ettiğimiz dünyanın
Bakir yanlarından ışık süzerdim belki koynuna
Belki de yeşilin en güzel tonlarıyla bezerdim dünyanı
Zaman
Karartmalarında umutlarımızı
Siyah anlara çevirmeseydi ey çocuk

Her köşesi talan edilmiş bu koca şehrin
Dar sokaklarına toprak atardım
Umutlarımızı eker fidan gibi büyütürdün yarınlarımızın dar vakitlerine
Gün yelesine tutunduğumuz tay olurdu
Uçurtmalar uçururduk özgürce gökyüzüne
Ve
Gözyaşlarımızı demlerdik avuçlarımızda
Şu dar sokakların sekilerine oturup ağlamazdık seninle

Islık çalan rüzgârın sesine uzanır
Yüreğimizin sokaklarında çelik çomak oynardık
Belki de
Salkım söğüt dallarından düdük yapar çocukluğumuzu yaşardık
Ağlamazdık seninle çocuk
Hırçın gecelerin fırtınalarında gökyüzüne yıldız asar
Dilek tutardık altında
Ellerimiz sapan tutup taş atmazdı
Kalem tutar aşk şiirleri yazardı
Bombalar patlayıp kollarımız parçalanmazdı ey çocuk
Yârimizin sırma saçlarını okşardı
Biraz umudumuz olsaydı şimdi büyümezdik
Biz seninle yeniden çocuk olurduk
Ey çocuk