Uçurtma İpi Üstünde Şiiri - Erdo Kay

Günü geldiğinde doğrular için mezarlar kazılmalı.
Dikilen mezar taşlarına yaşayan yalanlar yazılmalı.
Bir saniye verin elime ki geçmişe hiç uçup gitmesin.
Bir seçim gösterin ki asla pişmanlığa itmesin.

Sen hâlâ kulağım var de ve duyduğun her şeyi dinle.
Aklında aynı film, duymak istemediklerinin acısıyla inle.
Kimle varıcak ayaklarına senin için kendini bırakıp?
Bıraktığın kendin, dövücek örste kılıcını ateşli kinle.

Sanırsın herkes sen gibi lâkin dilsizdir tüm aynalar.
Bir rüya bu farketmediğin sade sen bakarken aynılar.
Kırınca birini kaybolur görüntün sonra başlar kaygılar.
Kalplerine dokunmak istedin ama çok sıkıydı kaburgalar.

Uzat elini tutsunlar köprü kur gökyüzüne.
Bir süstür adımların hem de bir değil bin düzine.
Korkuyorsan sevgiler sana her küstüğünde
Elinden tutanlarla yürü uçurtma ipi üstünde.

Yetmeyen nefestir bahanen akıbetinde hüsranla doğan.
Bitmeyen hevestir kursağını biterken hicranla boğan.
Oynadığın oyun parkının yüksek basamaklarıydı yoran.
Eğilmeyen boyun soykırım isterken hatalara, suskundu duan.

Olmak ya da olmamak mıydı herkes gibi benim meselem?
Cevap beklediğim duvarların makyajıydı intizarlı çetelem.
Olsaydım eğer olmadıklarımda, biçebilirdim bir değer.
Bir hayal bu gelip giden asıl bende de yokmuşum meğer.

Aynı anda yaşarsın içinde vermediğin kararların.
Hedefisin zararların aşığısın düşündüğün yararların.
Ders bitti mi diye arada bir dönüp arkana bakarsın.
Önüne döndüğünde anlarsın, çok dikkatli bir sakarsın.

Sen gözüm var de ve olan bitenleri sessizce izle.
Bak çocuğa ağlıyor ellerindeki onca yabancı izle.
Saçmalık bu tutanlar bırakmış tutunan sadece boşluk.
Gördün mü? Yıkılmış köprülerin uçurtma ipi üstünde.

Uzat elini tutsunlar köprü kur gökyüzüne.
Bir süstür adımların hem de bir değil bin düzine.
Korkuyorsan sevgiler sana her küstüğünde.
Elinden tutanlarla yürü uçurtma ipi üstünde.