Herkesi güldürebileceğimi zannederdim
İlk kendimi teselli etmek oldu, derdim.
Çabuk büyümek istedim,
Hayat, hep benden önde gitti
Sustum bende, susmalarımı yazmaya başladım
Uçurtmamın ipi kopmuştu bir kere,
Nereye savrulduğunu yalnız kuyruğu biliyordu
Artık rüzgâr nereye eserse;
O’da oraya...
Semih Gedikli
Semih GedikliKayıt Tarihi : 2.4.2012 22:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!