rüzgâra ben anlattım saçlarını
tarar gibi saçlarını
esmesi hep ondan
nehirlere ben fısıldadım adını
çarpıp kendi kaderleriyle
edebiyyen sustular
ve çam yapraklarına
ben bahsettim, ben; gözlerinden de
utanıp ellerimi kanatmaktan vazgeçti hepsi de
seni ben sevdim
ama ahh bir ben değil
gözlerim, dudaklarım ve saçlarım..
kül oldu, kül oldu gittiler...
Kayıt Tarihi : 24.5.2001 18:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!