Uçun Kuşlar Şiiri - Deniz Gece Mavisi

Saçlarımın her telindeki hasreti söyleyin ona;
Kızaran yüzümü,
Üşüyen ellerimi,
Onun için atan kalbimi,
Onsuz nefes alamadığımı,
Söyleyin ona;
Gelsin görsün ne haldeyim.

Kırılsın bütün aynalar;
Yıkılsın bütün yollar;
Dolsun saçlarıma aklar;
Vursun dizlerimi hayat.
O gitti, gelmeyecek;
"Seni hiç sevmedi" demeyin bana.

Bıçağın iki yanında umut;
Bir yanım hep kanamalı;
Şirazesi kaymış ellerim;
Ferini kaybetmiş gözlerim.
Solgun şimdi tüm resimlerim;
Oysa binbir renk vardı tuvalimde.
Acılar siyah, hüzünler beyaz şimdi;
Kaybolmuş bütün renkler.

Adının üstünü kalın kalın boyuyorum;
Çatlıyor her bir harfin üzeri;
Ve damlıyor yüreğime.
Sen hiç kanayan harf gördün mü?
Ya kanayan bir şiir?
Ben gördüm.

Yandığı kadar cesur,
Kırıldığı kadar keskin,
Göz açıp kapayıncaya kadar
Yok olan bir şeydi senin varlığın;
Ve ben varlığında bile yokluğunu yaşadım.

Şimdi senler yamalıyorum yüreğime;
Yama tutmuyor adın.
Bir bir atarken teğeller,
Kırık parmak uçlarım kanıyor.
Bir damla kan ile yıkıyorum gidişini;
Gidemediğim gençliğim ile siliyorum
Acı izlerini.

Unutmaya meyil etmiş bir yüreğin
Sessiz diliyim;
Ama ben ne seni unutabiliyorum,
Ne de çekip gidebiliyorum.
Ben yokluğundaki varlığına hasreti bile sevmiştim;
Bana hasret deme sen derim;
Cevap veremezsin, adam.
Sorma bana hasreti;
Sorma işte.
Uçun kuşlar, uçun ve
Bana yarimi getirin;
Özledim.
Özledim.
Çok özledim onu.
30.05.2024 09:26