Bir hayatı yüklemsiz yaşamak
soyutlamak kendini bu kadar
öznelere yüklemek yalnızca
isimlere sığınmak
her kavramı bir isimle anmak
mümkün..
..
tanığıdır kalbim kendinin
bitiremeden bir hayatı
bir gülüşü
sevinçleri çiğneyen kalbim
sonu olmayan, yüklemsiz her anın ardından
ne kadar çok yalnızlık asılmış boynumuza şimdi
ne çok borç durur bu kadar yoksulken yalnızlığımız
hangi renkte döneceğiz kendimize yeniden
hangi isimde bulacağız anlamını kendimizin...
Kayıt Tarihi : 29.7.2012 17:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!