Ucubeler Sirki Şiiri - Efecan Kıymaz

Kırbaçlanıyor rezil, rüsva.
Boyun eğmiyor bir erkek aslan,
Palyaçolardan da korkmaz asla,
Düzenli bir zulüm alışverişi.

Bir şiir aslanı tahmin ettiğiniz gibi yine,
Ucubeler Sirki'nin bodrumunda tutuluyor.
Alkol kanına karışırken, o da kusmuğa...
''Ars gratia artis'' diye durmadan sayıklıyor.

Temren gibi her daim, evet her biri sivri,
Yelelerim var benim de söylemedim mi?
Soytarılar seanslarla uğraşıyor benimle,
Kimi sopayla dürtüyor, kimi eliyle,
Elini fazla uzatanın kolunu koparıyorum.

Arada birini ensesinden kapıp bağırtıyorum,
Bir ton müdahale ile şoklanıp yatıyorum,
Ucubeler Sirki'nde kan görmeye gelmez,
Ama bu narinlikle de bu Dünya dönmez.

Yalanır dudaklar ve gerilir dişler,
Kükrüyorum ve duyulan, sert gerçekler.
Çevriliyor boyunlar, beni yine görmezden gelecekler,
Bu sirkte ucubeden öteye gidemeyecekler.