belli senin bakışlarından
ardıç ağacına konmuşsun bir de
bir dünyayı dolaşıp dönmüşsün gibi-
sanki, yorgun kanatların
doğrul bakalım-
taşıyıp gelmiş annen dal kırıklarını
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta