Uçmak İsterdim Şiiri - Mehmet Akif Karakaya

Kuşlar gibi uçmak isterdim.
Özgürce, düşüncesizce...

Yiyeceğimi düşünmeden yaşamayı,
Kalacak bir yer derdinde olmamayı,
Kafamın estiği yerde durmayı isterdim.
Uçmak ve kanat çırpmak isterdim.

Gönlümün estiği yere özgürce gitmek,
Tepeden dünyayı seyreylemek isterdim.
Bir parça ekmekle yetinmek,
Ne giyeceğim derdine düşmemek,
Kalacak yeri sorun etmemek isterdim.

Trafiğin ulaşamadığı gökyüzünde,
Bulutların pamuksu görüntüsünde,
Rahatça kanat çırpmak isterdim.

Bir gün dağ başına, bir gün göl kenarına,
Bir gün ağaç tepesine, bir gün deniz kıyısına,
Uçmak ve doğaya sığınmak isterdim.

Dağların yüklenmekten çekindiği,
İnsanın düşüncesizce yüklendiği,
Ağır yükten kurtulmak isterdim.

İnsani sorumluluktan ve yükten,
Bitmeyen dünyevi meşgalelerden,
Kinden, hasetten, nefretten, gıybetten,
Çok uzaklara kanat çırpmak isterdim.

İnsanların nefret saçan dilinden,
Doğanın sessiz misafirperverliğine,
Kanat çırpmak isterdim.

Suyun dinlendirici sesiyle,
Rüzgarın okşayıcı nefesiyle,
Bitkilerin sessiz bilgeliğiyle,
Ruhum kanatlansın isterdim.