Üçlü Amfi (U-3) Şiiri - Birol Özdemir

koca amfide
kapılardan, camlardan ve duvardan sızdığı kadar
yüzleri seçemeyeceğin kadar
az bir ışık var.
yüzleri saymaya kalksan
yüzü bulur.
ama bu ve buna benzer
civardaki bütün yüzler
yok olacak ya bir şekilde,
bu beni ilk defa
bu kadar şaşırtıyor.

en tepesinde ben varım amfinin,
yukardan aşağıya bakarken,
sanki hepsi sırayla,
ardarda
patır patır düşecek,
ne farkeder zamanı,
hepsi bir bir ölecek
kimine kuş diyecekler
gidince
kimine çiçek,
galiba her an gidiyor bir yenisi,
birisi tam şu anda gitti bile
nerde bilmem,
kimdir bilmem
belki güzeldi,
kuştu hakkaten,
belki puşttu adı,
kuş oldu
nerden bilecem;
ama yine bir yeni çiçek koparsa
benim kendi bahçemden
bu defa galiba
ben de gidecem.