Üçleme Şiiri - İbrahim Halil Seven

sofrasının baş köşesine
kurulmuşlardı evrenin
ben benlik ve nelik
üçü birden

ben benliği gözüne kestirmişti
nelik de beni gözüne

ben benliği yerken nelikle
nelik de beni yedi benlikle

artıkça çoğalır
çoğaldıkça azalırdı sofradakiler
ne göbeğini kaşıyan olurdu
ne de göbeğine taş bağlayan

hem benlik hem ben
hem de nelik
tıka basa doymuşlardı
peki sofrasına evrenin
veda eden kimdi