Uçar Uzaklara Şiiri - Sadullah Celik

Her yuvada
Doğar, gelişir
Kanatlanır bir kuş
Bütün endamını
Yansıtır aynalara
Bir veda boyası
Çekerek duvarlara
Uçar uzaklara.

Beyazdır hayalleri
Kanatları gibi
Gözleri siyahın
En derin yerinde
Bir hafiflik hisseder
Körpe bedeninde
Hasretin en koyusunu
Bırakarak ufuklara
Uçar uzaklara.

Şuleden bir közdür
Kor, alev yanan
Yüreğimin tabanı
Ne çabuk büyümüş
İçimin mor dağları
Uzakları yakın sanarak
Şimdi uçmak ister
Hür gözlerle bakarak
Gümüşten yamaçlara
Uçar uzaklara.

Tatlı bir bahar akşamında
Tabiatı selamlarken rüzgar
Önündeki engelleri aşarak
Dağlardan, denize
Ovalardan, vadilere
Eser de eser yoruluncaya kadar
Bir bakmışsın
Sessiz, sakin sahil kenarında
Yakamozları serinletince
Yürek kapaklarına
Bir nefes esince
Yani kısacası nasibi gelince
Kalbinde en azılı bir hasret
Gözleri bakarken koylara
Uçar uzaklara.

Bazen tozu dumana katarak
Başı değer bulutlara
Bazen tek kanatlı
Hayallerden süzülür umutlara
Bazen çam ağaçlarının
Gölgesinde dinlenen
Çiğdem olur yaylalarda
Bazen uçmaktan yorulan bedeni
Akseder göl üzerine
Bazen gözlerinde yaş
Düşer hüzün deresine
Bazen arkasına bakmadan
Kıvrım kıvrım akarak
Karışır okyanuslara
Uçar… uçar uzaklara.