Uçar Oldular Şiiri - Kemal Bölükbaşı

Minnacık bir virüs dize getirdi
Koca devletler el açar oldular
Ders verdi bizleri bize getirdi
İnsanlar insandan kaçar oldular

Korkuttu salgının büyüdü boyu
Tabipler bilmedi nasıldı huyu
Yerleşti ciğere doldurdu suyu
Milyonlar bu derde düçar oldular

Dünya yanıyordu kan ile savaş
Rabbim buyurdu ki; dur orda yavaş!
Emretti virüse git derhal bulaş
Herkes ektiğini biçer oldular

İnsanlar dermansız dertlere kaldı
Ne bir çare buldu ne ilaç aldı
Dört yana em diye haberler saldı
Umut diye zehir içer oldular

Çaresiz çırpınış korku ve elem
Tutacak dal arar bütün bu âlem
Neler geldi başa bitmiyor çilem
Dehşete kapılıp nâçar oldular

Kimi ateistti Allahı bilmez
Kimi kâfir idi hizaya gelmez
Kimi münafıktı doğruyu bulmaz
Göklere dualar saçar oldular

Kemâli diyor ki; Allahım affet
Ver şu insanlığa izzet ve iffet
Hayırlı ölümler bizlere lutfet
Yüzbinler ahrete uçar oldular.