Uçar durgunluğunda…
Çok özel bir yerde gizli kalmış yalnızlık
Tüm gözlerden uzakta, hep karanlıkta doğar
Bilinmez, çelimsiz ve yalnız yaşar
Duygu; kurak bir çölde hayat suyunu arar…
Unutmuş gözlere perde inmiş görünmez
Yaşamın sunduğu hayattan çok uzakta,
Bir türlü barınmaz; fazla gelir varlığı
Tutunamaz ölür cansız kalır adeta
Başka ruh olur asla tanınmaz
Haykırsa boşluğa duyulmaz, suskunluğu
Harcanan bir ömür yitik umutlar
İsyana davet olur uçar durgunluğunda
Oktay ÇEKAL
03.10.2011-19.35
Kayıt Tarihi : 12.10.2011 16:43:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Oktay Çekal](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/10/12/ucar-durgunlugunda.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!